Xaviël "De beste dag uit mijn leven"

Dit zei hij afgelopen zaterdagmorgen toen hij wakker werd. Zo vol trots en zelfvertrouwen dat ik even moest slikken. Mijn jongen die een hele moeilijke start heeft gehad en na vechten en nogeens vechten staat waar hij nu is. Ik ben als moeder zijnde trots op mijn lieve, drukke en eigengereide zoon.

Vrijdag de 24ste hadden we een drukke dag, normaal had hij naar school gemoeten maar vandaag had hij een hele dag vrij gekregen omdat hij wat dingen te doen had. Het begon in de morgen al dat we naar de tandarts moesten en YES zoals hij dat riep van geen gaatjes, dat was al een goed begin voor hem. Toen om 11 uur richting Goes want hij deed mee met de mini-zonnebootrace. de boot voor de zonnebootrace heeft hij zelf ontworpen en deze si hij gaan uitwerken met opa en met Tara ( een meisje uit zijn klas ) Hier hebben flink wat uren werk ingezeten voor alle drie want ja, zoiets bouw je niet in een middagje, althans hun niet :-) Vrijdag was het dan zo ver, de wedstrijd in Goes. Ik, me vader, Xaviël, Tara en Deaglán naar Goes met de boot en uiteraard met snoepjes en drinken. De wedstrijd kon beginnen, de eerste race 43 seconden, er was te weinig zon, de tweede race 10 seconden, de derde race 12 seconden. Toen wachten op de uitslag en jawel ze stonden in de finale. De zenuwen waren om te snijden bij Xaviël en toen zijn bootje als eerste de finisch bereikte kwam de ontlading een grote gil met YESSSSSSSSSS. De eerste prijs voor snelheid hebben ze binnen weten te halen en wat totaal onverwachts er nog bij kwam was dat ze ook de eerste prijs wonnen voor techniek. Dubbelop feest voor allemaal!!!!

Dus dat was geweldig voor hem, Tara en mijn vader die zo druk zijn geweest met bouwen en uitdokteren hoe de boot het beste gemaakt kon worden.

De eerste foto, nog even alles controleren of het wel recht zit en het motertje inderdaad wel draait als de zon op de zonnepanelen schijnt. Deaglán als supporter aanwezig, de spanning die af te lezen is op Xav zijn gezicht zo vlak voor de finale, het bootje glijd over het water richting de finisch, de prijs uitreiking door de wethouder van Goes en een meneer die met de Delta te maken heeft, dan thuis nog even op de foto met de gewone prijzen en kado's en natuurlijk opa er bij want ook opa verdiend een dikke pluim voor al zijn hulp en tijd.

Toen vlug naar ons eigen huissie, eten koken en even bankhangen want ik was alleen maar aan het rennen en vliegen geweest. Na dit alles weer op naar het judo examen van Xaviël. Ook daarvoor was hij zenuwachtig en hoopte zo dat hij de gele band zou halen, maar besefte ook goed dat hij nog maar 7 maanden op judo zit dus dat hij eerder een slip zou verdienen. Na het examen werd er eerst verteld tegen de mensen die het niet gehaald hebben en Xav had zoiets van o, daar zit ik ook bij. Maar nee, hij hoorde bij de groep die wel weer wat voor hun examen hadden gehaald. Hij werd als eerste neergezet op de mat en zo steeds verder de rest. Hij wist als eerste wat hij verdiend had met dit examen. Zijn stoutste dromen werden voor een deel waard en hij kreeg mee van de Meester, jongen jij gaat met 7 mijls laarzen, dit is ongeloofelijk wat jij gepresteerd heb in zo een korte tijd, je krijgt dan ook van ons je gele band met oranje slip!!! Weer klonk er een harde YESSSSSSS door de zaal en weer glunderde me zoon en ja, ik was wederom weer trots op hem!!!

Mam en Jan, dit is de beste dag uit mijn leven............dit blijf ik me leven lang onthouden en moet ik uiteraard iets mee gaan doen op een layout.

Groeten Corinne